વાત ગ્રાંડફાધર પેરા ડોક્સની, હેરી પોટરની અને એક ફિલ્મની

સિદ્ધાર્થ રાઠોડ

પ્રસ્થાન:
હું સ્વયં કાળ છું

-શ્રીકૃષ્ણ

ગ્રાંડફાધર પેરાડોક્સ! પહેલી નજરે વિચિત્ર લાગતો આ શબ્દપ્રયોગ એક ઓર વિચિત્ર શક્યતા તરફ નિર્દેશ કરે છે. ધારો કે ભવિષ્યમાં ભૂતકાળમાં મુસાફરી કરવાનું શક્ય બને અને કોઈ માણસ ભૂતકાળમાં જઈને અજાણતા જ પોતાના યુવાન દાદાજીને મળે અને પછી તેની સાથે બોલાચાલી થાય અને ફળસ્વરૂપે એ પોતાના દાદાજીની જ હત્યા કરી નાંખે તો? એક અજીબોગરીબ પરિસ્થિતી નિર્માણ પામે. તે પોતાના દાદાજીને મારી નાંખે તો તેના પરિણામે તેના પિતાનો જન્મ ન થાય અને તેમ ન થાય તો તે વ્યક્તિનો પણ જન્મ ન થાય. હવે જો એ વ્યક્તિ જ જન્મી ન હોય તો ભૂતકાળમાં જઈને તેના દાદાજીની હત્યા કરનાર કોણ? ભેજુ ઘુમાવી દે એવી વાત છે ને!

હેરી પોટરની વાર્તા યાદ કરો! વોલ્ડેમોર્ટ માટે (કંસની જેમ) ભવિષ્યવાણી થાય છે કે એક છોકરો તેના મોતનું કારણ બનશે અને તે તેના છોકરાને બાલ્યાવસ્થામાં મારવા તેના ઘરે હુમલો કરે છે અને તેના માતાપિતાને મારી નાંખે છે. છોકરો મરી ગયો છે એવા ભ્રમમાં તે ગુલતાન હોય છે પણ તે છોકરો તેની માના પ્રેમના કવચ થકી બચ ગયેલો હોય છે. જો વોલ્ડેમોર્ટ વિધાતાના લેખને બદલવા તે છોકરા એટલે કે હેરીના માતાપિતાની હત્યા ન કરત તો હેરીના મનમાં તેના માટે વેરભાવ જગત? અને એમ ન હોત તો આખરે તે છોકરો વોલ્ડેમોર્ટને મારત ખરો? વોલ્ડેમોર્ટે પોતાના ભાવિને બદલવાના પ્રયાસમાં અજાણતા જ પોતાના મોતને નોતરુ આપ્યું!

હવે ફરીવાર શરૂઆતમાં કહેવાયેલો કિસ્સો યાદ કરો. તેમાં જે વિરોધાભાસ કહેવાયેલો છે તેના નિરાકરણ માટે એવી કહેવામાં આવેલું છે કે કાર્યકારણના સબંધ મુજબ તમે જે કંઇપણ કાર્ય કરો છો તે એક પ્રક્રિયા શરૂ કરે છે અને છેલ્લે તેનું કૈક પરિણામ આવે છે. તે પરિણામ વળી બીજા એક ઘટનાક્રમને જન્મ આપે છે અને તેના ફળસ્વરૂપે વળી કોઈ ત્રીજી પ્રક્રિયા શરૂ થાય છે જાણે એકની પર એક ગોઠવેલા પત્તાના મહેલમાં એક પત્તુ સેરવી લઈએ અને તે આખો મહેલ ઢગલો થઈ જાય એમ.

સમય અને નસીબ બાબતે આટલી બધું ચર્ચા કરવાનું કારણ એક અફલાતૂન ફિલ્મ છે કે જે જોઈએ તેટલી ગાજી નથી પણ હોલીવુડની અદભૂત સાઈફાઈ ફિલ્મોમાં સ્થાન પામે છે. આપણે બોલીવુડ પર તો આક્ષેપ મૂકતા હોય જે છીએ કે અહી સારી ફિલ્મો ચાલતી નથી પણ કાગડા બધેય કાળા જ છે. હોલિવૂડમાં પણ એક સમયે નતાલી પોર્ટમેન અભિનીત એલેક્સ ગાર્લેન્ડ નિર્દેશિત એનિહિલેશન કે અત્યારે કલ્ટ ક્લાસિક ગણાતી જ્યોર્જ મિલરની મેડ મેક્સ ફ્યુરી રોડ ફ્લોપ ગયેલ એટલે ત્યાં પણ ઓડિયન્સ થાપ ખાઈ જાય છે અમુકવાર. ટાઇમ ટ્રાવેલ પર અગણિત મૂવી બની છે. જૂની ટર્મીનેટરથી લઈને નોલાનની ઇન્ટરસ્ટેલર જેવી ફિલ્મો બની છે અને માર્વેલે એન્ડગેમમાં પણ એ જ થીમ રાખી છે. પણ પણ પણ.. આ જોનરમાં મજબૂત સ્ક્રિપ્ટ સાથે જોરદાર ફિલોસોફી ધરાવતી આ ફિલ્મ હાઇલી અંડરરેટેડ છે. 2012માં ચૂપચાપ આવીને આ છવાઈ ગયેલી. આમ તો રાયન જોહનસન જેવા ઓછા જાણીતા ડિરેક્ટરની ફિલ્મ છે એટલે લો બજેટ ઇ- ગ્રેડ મૂવીમાં ખપી ગયેલી.

ફિલ્મની સ્ટોરી કૈક આમ છે: ભવિષ્યમાં એટલે કે 2074માં કોઈને મારીને તેની લાશ સગેવગે કરવી ત્યારના સમયની ઇન્વેસ્તિગેશન ટેકનોલોજીના કારણે બહુ અઘરી હોય છે એટલે તે સમયના ગુનેગારોની સિંડિકેટ જેને મારવાનો કોન્ટ્રાક્ટ મળેલ હોય તે ઇસમને કીડનેપ કરી 2044માં મોકલી દે છે કે જ્યાં કોન્ટ્રેક્ટ કિલરો તેને પતાવી દે છે અને તે ડેડબોડીની પાછળ બાંધેલી ચાંદીની પાટો એ તેમનું મહેનતાણું. જ્યારે આ હત્યારાઓમાંથી કોઈ બહુ લાંબુ જીવે એટલે કે 2074 સુધી તે જીવે એવું લાગે ત્યારે સિંડીકેટ તેના જ 2074ના વર્ઝનને 2044માં મોકલી દે એટલે તે માણસ પોતાના જ ભવિષ્યના રૂપને મારીને પોતાના જીવનનો અંત નિશ્ચિત કરી કે. આ પ્રક્રિયાને લૂપ બંધ કરવી કહેવાય છે એટલે આ બધા ભાડૂતી હત્યારાઓને લૂપર્સ કહેવાય છે. બાકી બધું ફિલ્મ જોઈને ખબર પડી જશે.

પૂર્ણાહુતિ:

ધીરજ અને સમય એ સૌથી મોટા યોદ્ધા છે – લિયો ટોલ્સટોય