આજથી લગભગ 30 વર્ષ પહેલાની આ વાત છે. મેરી એન્ડરસન નામની એક મહિલા નોર્વેમાં નોકરી કરતા એના પતિને મળવા માટે જઇ રહી હતી. અમેરિકાના મીયામી એરપોર્ટ પર ચેક-ઇન માટેની લાઇનમાં ઉભેલી મેરી જાત-જાતના સપનાઓ જોઇ રહી હતી કારણ કે હજુ હમણા જ એના લગ્ન થયા હતા અને પતિ સાથે વધુ સમય પણ વિતાવી શકી નહોતી. હવે પતિ સાથે જ બધો સમય વિતાવવા મળશે એ વિચાર મેરીને આનંદિત કરી રહ્યો હતો.
શૈલવાણી
– શૈલેષ સગપરિયા
– શૈલેષ સગપરિયા
મેરીનો વારો આવ્યો એટલે પોતાની ટિકિટ બતાવી અને બોર્ડિંગ માટેનો સામાન આપ્યો. સામાનનો વજન કર્યા બાદ ફરજ પરના કર્મચારીએ કહ્યું, “મેડમ, આપના સામાનનું વજન મર્યાદા કરતા વધુ છે. કાં તો આપને સામાન ઓછો કરવો પડશે કાં તો વધારાના 103 ડોલર ચૂકવવા પડશે.” હજુ હમણા 1 મિનિટ પહેલા જે ચહેરા પર અનોખો આનંદ હતો તે ચહેરા પર ચિંતાની રેખાઓ દેખાવા લાગી. મેરી મૂંઝાઈ ગઇ કારણ કે એની પાસે ચૂકવણી કરવા માટે કોઈ રકમ નહોતી. આ અજાણ્યા એરપોર્ટ પર હવે શું કરવું એની મેરીને સમજ પડતી નહોતી.
અચાનક પાછળથી અવાજ આવ્યો, “ચિંતા ના કરો. તમારા પૈસા હું ચૂકવી આપુ છું.” મેરીએ પાછળ જોયું તો એક અજાણ્યો પુરૂષ હતો જે 103 ડોલર ચૂકવી રહ્યો હતો. કોઈ ઓળખાણ નહોતી અને છતા પણ મેરીને એ ભાઈ મદદ કરી રહ્યા હતા. આજુબાજુમાં બીજા ઘણા મુસાફરો હતા પણ બીજા કોઈને મદદ કરવાનો વિચાર ન આવ્યો. મેરી આભારવશ એ અજાણ્યા પુરૂષ સામે જોઇ રહી. એનાથી એટલું જ બોલી શકાયું, “હું તમારો આભાર જિંદગીભર નહીં ભૂલું. આપ મને એક કાગળમાં આપનું નામ અને સરનામું લખી આપો હું આપની રકમ આપને પહોંચતી કરીશ.”
પેલા પુરૂષે એક ચબરખીમાં એનું નામ સરનામું લખીને ચબરખી મેરીના હાથમાં આપી. મેરી પુન: આભાર માનીને આગળ નીકળી ગઇ. પ્લેનમાં બેસી ગયા પછી પર્સમાંથી પેલી ચીઠ્ઠી કાઢીને મદદ કરનારનું નામ વાંચ્યું. નામ લખ્યું હતું, “બરાક ઓબામા.”
- Advertisement -
મોટા માણસો એમ જ મોટા નથી બની જતા હોતા. આપણે અજાણ્યાને તો ઠીક જાણીતાને પણ મદદ કરતા નથી અને મોટા માણસ બનવાના સપનાઓ જોઇએ છીએ. યાદ રાખીએ કે ન:સ્વાર્થભાવે કોઈને કરેલી મદદ ભગવાન અનંતગણી કરીને કોઈ બીજા સ્વરૂપે પરત આપતા હોય છે.
