પ્રેમ કરવાના ગુનાસર આપણી પણ જાંચ થાશે,
સાચને શું આંચ થાશે? આપણું જુદું ગણિત છે.
વહાલી જિંદગી,
- Advertisement -
તું મારું ગણિત છે. હું તને અને તારા અસ્તિત્વને વારે વારે ગણું છું પછી તું કોરાં કાગળ પર સંખ્યા થઈને ઉતરી આવે છે. રાતે અગાસી પર સૂતાં પહેલાં તારા નામનો જાપ ચાલું થાય ત્યારે આંખો અનર્ગળ આકાશને પીધાં કરે છે. જે તારા સુધી દૃષ્ટિ પહોંચે એ દરેકમાં તારી છબિ ઉપસી આવે છે. ટમટમતાં દરેક તારા મને તારામાં ડૂબી જવા ઈજન આપતાં હોય એવું લાગે છે. હું આંખો મીંચી બઘું તારા હવાલે કરી સપનાની સહેલગાહ પર નીકળી પડું છું. દુન્યવી સમજથી અળગો થઈ, તારામાં રમમાણ રહી નિરંતર તને ચાહ્યાં કરવી એ મારું તપ છે. નભમાં સ્થિર દેખાતો ચાંદલિયો એકાદ આવી ચડેલી વાદળીમાં ઢંકાઈ જાય અને બહાર આવી પ્રકાશિત થઈ જાય ત્યારે તારી આંખોમાં ઉછળતું પ્રેમનું ઘોડાપૂર મને તારામાં તાણી જાય છે. તારા કાળા ભમ્મર વાળના મૂળ અને મારી ભીતર ધરબાયેલું વહાલનું મૂળ આ બન્ને મારે શોધવા નથી પડતાં. જિંદગી! તારા બંને માંસલ ગાલ જ્યારે ભર્યા ભર્યા થઈને હસતાં હોય, હોઠ ઉપર તોફાની સ્મિત હોય એ ઘડી મને ઠરેલમાંથી તોફાની યુવાન બનાવી જાય છે. મારામાં થતું આ સહજ પરિવર્તન તારા ચહેરાની બધી જ રેખાઓમાં રમતું રહે છે. હું ઉછળું છું… કૂદું છું… તારા ખોળામાં આવીને ભરાઈ જાઉં છું… તારી છાતીમાં છુપાઈ, સાવ બેફિકર બની, સમયભાન ભૂલી જિંદગીમય થઈ ડૂબી જવાની ધન્ય ક્ષણ મને જીવાડે છે. તારી ભીતર રહેલો દરિયો મને ડૂબાડી દેવા તત્પર થાય એ પહેલાં હું એ દરિયાની બધી ખારાશને ઘૂંટડે ઘૂંટડે પી જવા અધીરો બની જાઉં છું. તારામાં ક્ષણે ક્ષણે આવતી ભરતી અને ઓટ બંનેથી હું પૂરે પૂરો ભરાયેલો અને ધરાયેલો હોઉં એવું સતત લાગ્યાં કરે છે.
જિંદગી! હું તને ભરપૂર ચાહી શકું છું કારણ કે તને ચાહવાના હજારો બહાના હાથવગા છે. તું મને જીવાડી રહી છે. મારી આશા થોડી પણ હતોત્સાહી બને કે તરત જ તું પ્રેમરુપી પાણીનું સિંચન કરી મને ફરીથી હર્યોભર્યો બનાવી દે છે. જે સપના જોવાનું ગજું પણ નહોતું એ દરેક સપના સાચા પાડવા તારી દરેક મહેનત મને સતત તારામાં જીવતો રાખે છે. પ્રેમની પરાકાષ્ઠા એટલે શું? હૃદયનો કોઈ પણ ભાગ કોરો ના રહી જાય એવો આયાસ વગર નિરંતર પ્રેમ કરવો, રાત દિવસ એકબીજા માટે કોઈ પણ પરિસ્થિતમાં અડીખમ ઊભાં રહી શકવું. સમાશાસ્ત્ર કે ધર્મશાસ્ત્રની ઊંડી, કહેવાતી, કોહવાઈ ગયેલી સમજણથી પર રહીને સતત ચાહવું. કવિ શોભિત દેસાઈનો એક શેર છે.
એક સરહદ સુઘી સલામત જઈ,
ત્યાંથી પાછું વળે છે અંધારું.
- Advertisement -
જિંદગી! તેં મારી અંદર, આજુબાજુ ઘૂમરાતા અને ટોળે વળેલા અંધારાના ધણને દૂર દૂર હડસેલી દીધાં છે. એ માટે ઘણીવાર તારો આભાર માનવાનું મન થઈ આવે છે. ફરીથી હું વિચારું છું કે માત્ર આભાર માનવાની વાત પૂરી? ના. અને આ ના નીકળ્યાં પછી તને ભરપૂર ચાહવાના કરોડો બહાના ફરીથી મળી આવે છે. હું મુગ્ધ થઈ તારી ભીતર ઉતરતો રહું છું. એ આશા પણ ખરી કે નિરંતર તને ચાહવાની એક દિવસ તો પરમ સુઘી અચૂક પહોંચી જવાશે કેમ કે આપણું ગણિત તો સાવ જુદું છે.
સતત તને શ્વસતો,
જીવ.
(શીર્ષકપંક્તિ:- ડૉ. નીરજ મહેતા)