પરેશ રાજગોર
આજે મોબાઈલ યુગમાં મનોરંજન હાથવગુ સાધન છે. મોબાઈલના કારણે ટીવીના વેચાણમાં પણ ધરખમ ઘટાડો આવેલો, જોકે સ્માર્ટ ટીવી આવ્યાબાદ ચિત્ર થોડું સુધર્યું છે. અતિ આધુનિક ડોલ્બી ડિજિટલ સાઉન્ડ સિસ્ટમથી સજજ મલ્ટી પ્લેક્સમાં પણ પ્રેક્ષકોનો સતત અભાવ રહે છે ત્યારે એક સમયે રાજકોટમાં 14 સિંગલ સ્ક્રીન થિયેટર હતાં. જેમકે ગેલેક્સી, ગીરનાર,ઉષા (ધરમ), એસ્ટ્રોન, આમ્રપાલી, રાજશ્રી, શ્રીરાજ, નીલકંઠ, ડીલક્સ, શ્રીકૃષ્ણ, એનેક્સી, હરિશ્ચંદ્ર, પ્રહલાદ અને ગેસ્ફોર્ડ હતા. સૌરાષ્ટ્રનું તે સમયનું રાજકોટથી પ્રસિધ્ધ થતું લોકપ્રિય અખબાર ફૂલછાબ દૈનિકમાં દરરોજ રાજકોટનું રૂપેરીરંજન નામે વિભાગ પ્રગટ થતો. જેમાં ફિલ્મ જોવા જવું હોય કે ન હોય કયા થિયેટરમાં કઈ ફિલ્મ ચાલે છે તે અચૂક જોઈ જતા.શુક્રવારે ફિલ્મ રસિયાઓ આ સૌ પ્રથમ જોતા. રાજકોટમાં સિંગલ સ્ક્રીન થિયેટર સૌ પ્રથમ પ્રહલાદ ને છેલ્લું આમ્રપાલી બન્યું. આજે પ્રહલાદ બંધ થયાને ચાલીસ વરસ ઉપર સમય વીતી ગયો પણ જર્જરિત બિલ્ડિંગ ઉભુ છે, બહાર દુકાનો બની ગઈ છે જેનો એક સમયે તેનો સુવર્ણકાળ પણ હતો. થર્ડ, અપર ને બાલ્કની જેવા વિભાગો રહેતા. થર્ડને રાજા ક્લાસ પણ કહેતા. થર્ડ માં લાકડાના બાંકડા રહેતા. અપર ને બાલ્કની માં લાકડાની ખુરશી હોતી. સૌરાષ્ટ્રનો નામચીન બહારવટીયો ડાકુ ભૂપતસિંહ પણ વેશપલટો કરીને અવારનવાર આ થિયેટરમાં ફિલ્મ જોવા આવતો. ફિલ્મોનું ગાંડપણ એટલું હતું કે રાજકોટની ત્રણ લાખની વસ્તી માં 14 થિયેટર ને પાંચ પાંચ શો માં ચાલતી ફિલ્મો છતાં ટિકિટ મેળવવા લાઇનો લાગતી.ટિકિટના કાળા બજાર થતાં, ટિકિટ મળે તો ગૌરવ કરાતું ને ન મળે ને બ્લેક ની લઈને તો વધુને વધુ ગર્વ કરાતો.
- Advertisement -
1980 માં આમ્રપાલી માં કુરબાની ની ટીકીટ મેળવવા લોકો ત્યાં રાતે સૂઈ રહેતા.1969 માં રાજકોટનું પ્રથમ એ.સી. થિયેટર બન્યું ગેલેક્સી, જે 70ળળ સીક્સ ટ્રેક સ્ટીરિયો ફોનિક સાઉન્ડ સિસ્ટમ થી સજજ હોવાથી 1976માં તેમાં શોલે ફિલ્મ જોવા માટે સૌરાષ્ટ્ર ભર ના લોકો આવતા. જેમાં 70ળળ માં સ્ટાર વોર્સ,પોલ્ટર ગાઇસ્ટ,એલિયન, શાન, કર્માં, બદલેકી આગ, ધ બર્નિંગ ટ્રેન જેવી ફિલ્મો આવેલી. આજ નવી પેઢીને આ બધું સમજાશે નહિ પરંતુ ત્યારે થિયેટરના ઓપરેટર કે અન્ય સ્ટાફ મોભાદાર સ્થાન ભોગવતો. આ બધામાંથી આજ માત્ર રાજશ્રી બચ્યું છે એ પણ અસ્તિત્વની લડાઈ લડી રહ્યું હોય એમ. નાટક શાળાના આધુનિક વર્ઝન જેવા આ થિયેટરમાં હજુ બીડી પીતા પીતા જલસાથી જોવા વાળા પ્રેક્ષકો જોવા મળતા.પ્રહલાદમાં જય સંતોષી માં હિન્દી અને ગેસ્ફોર્ડ માં જય ખોડિયરમાં ગુજરાતી ફિલ્મો એ ધાર્મિક પ્રજાને એવું ઘેલું લગાડ્યું હતું કે ફિલ્મમાં આરતી આવતા જ ભાઈઓ બહેનો ધુણવા લાગતા (તેમના માં માતાજી આવતા)હિન્દી ફિલ્મો સાફને સંસ્કારી હોતી ,કદાચિત અંગ્રેજી ફિલ્મો અ સર્ટીફીકેટ વાળી લાગે તો નિયમોનું સખત પાલન કરાતું.જેમાં 18 વર્ષથી નીચેના ને ટિકિટ નથી અપાય ને એનું સરપ્રાઈઝ ચેકીંગ થતું.સખત ઉનાળામાં 1976 માં કટી પતંગ લાગ્યું ત્યારે ટિકિટ લેનારા ની લાઈનને થિયેટરના કર્મચારીઓ ડોલ લઈને ઠંડુ પાણી પીવડાવવા આવતા. આમ્રપાલી માં ગુજરાતી ફિલ્મ મેરુમાલણ અને એસ્ટ્રોનમાં રામ તેરી ગંગા મેલી એ ત્રણ ત્રણ શોમાં સિલ્વર જ્યુબિલિ (25 વિક) કરેલી. મનેને મારા મિત્ર રાજુ ગીલાણી ને આ ચૌદ થિયેટર ઓછા પડતા. હવે તો ત્યાં ના નાના મોટા કર્મચારી જે વૃદ્ધ થઈ ગયા છે તે મળી જાય તો બસ એ સોનેરી યાદોને વાગોળીએ છીએ.