જેમ બોરડીનાં બોર અને કાંટાના ગુણ સરખા નથી હોતા

તેમ એક જ માતાની કૂખે સમાન નક્ષત્રમાં જન્મેલાં બાળકોના ગુણ, કર્મ અને સ્વભાવ એકસમાન હોતા નથી

કથામૃત: એક નગરમાં બે ભાઈઓ રહેતા હતા. એક બદમાશ અને દારૂડિયો હતો તો બીજો નગરનો પ્રતિષ્ઠિત વેપારી હતો. બધાં લોકોને એક જ સવાલ થતો કે, ‘બંને ભાઈઓ એક જ પિતાના સંતાન છે, એક જ ઘરમાં મોટા થયા છે, એક જ શાળામાં ભણ્યા છે અને આમ છતાં બંને વચ્ચે આટલો મોટો તફાવત કેમ છે.’ નગરના એક સજ્જનને આ તફાવતનું કારણ જાણવાની ઇચ્છા થઈ આથી એણે બંને ભાઈઓને રૂબરૂ મળવાનું નક્કી કર્યું. આ સજ્જન પ્રથમ દારૂડિયાના ઘેર ગયા. પેલો તો દારૂ ઢીંચીને પડ્યો હતો ઘરમાં. સજ્જને તો એના ઘેર જઈને આડીઅવળી વાતો કરવાને બદલે સીધું જ પૂછી નાખ્યું, તમારી આવી ખરાબ પરિસ્થિતિ માટે કોણ જવાબદાર છે? દારૂડિયાએ કહ્યું, મારી આવી પરિસ્થિતિ માટે મારા પિતા જવાબદાર છે ! સજ્જને કહ્યું, તમે મને સમજાવશો કે તમારી આવી ખરાબ હાલત માટે તમારા પિતા કેમ જવાબદાર છે ? પોતાનો બળાપો કાઢતા એ બોલ્યો, મારા પિતાને પણ દારૂની અને જુગારની આદત હતી.

કાયમ દારૂ ઢીંચીને આવે અને ઘરમાં ઝઘડાઓ થાય. એની અસર મારા પર પડી અને હું પણ મારા બાપની જેમ આ દારૂના રવાડે ચડી ગયો. પેલા સજ્જન હવે ગામના પ્રતિષ્ઠિત વેપારીની ઘેર ગયો અને તેમને પણ આવો જ સવાલ પૂછ્યો, તમારી આવી સારી પરિસ્થિતિ માટે કોણ જવાબદાર છે? નગરના એ વેપારીએ જવાબ આપ્યો, મારી આ સારી પરિસ્થિતિ માટે મારા પિતા જવાબદાર છે. જવાબ સાંભળીને સજ્જન ચોંકી ગયા. એક ભાઈની ખરાબ અને બીજા ભાઈની સારી સ્થિતિ માટે એના પિતા કેવી રીતે જવાબદાર હોઈ શકે ! એણે જ્યારે આ બાબતે સ્પષ્ટતા કરવા કહ્યું ત્યારે વેપારીભાઈએ કહ્યું, મારા પિતાને દારૂ અને જુગારની આદત હતી. મેં મારા પિતાની આ સ્થિતિ જોઈ ત્યારે જ નક્કી કર્યું હતું કે, મારે મારા પિતા જેવું જીવન નથી જીવવું. મારે મારા પરિવારને એ તમામ ખુશીઓ આપવી છે, જે મારા પિતા એમના પરિવારને નહોતા આપી શકતા. અને આજે તમે એનું પરિણામ જોઈ રહ્યા છો.

બોધામૃત

જીવનની કોઈપણ ઘટનાને કેવી રીતે મૂલવવી તે આપણા હાથની વાત છે. જો નકારાત્મક વિચારવાની ટેવ હશે, તો એ આપણને દુ:ખોની ઊંડી ખીણ તરફ લઈ જશે. અને જો હકારાત્મક રીતે વિચારવાની ટેવ હશે તો એ આપણને સુખના શિખરો તરફ દોરી જશે. ક્યાં જવું છે તે આપણે જ નક્કી કરવાનું છે.

અનુભવામૃત

જીવન પ્રત્યેનો આપણો દૃષ્ટિકોણ જીવનનો આપણા પ્રત્યેનો દૃષ્ટિકોણ નક્કી કરે છે.
-જોન મિશેલ